Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie i krótkie scharakteryzowanie rodzajów wejść alarmowych, oferowanych przez dostępne na rynku centrale alarmowe. Każda centrala, niezależnie od złożoności konstrukcji, posiada na swoim wyposażeniu pewną liczbę wejść alarmowych, służących do podłączania czujek. Od rodzaju wejść alarmowych zależy sposób łączenia czujek z centralą alarmową.
Aby w ogóle móc mówić o wejściach alarmowych, konieczne jest zdefiniowanie linii dozorowej. Otóż linia dozorowa, to nic innego, jak pętla przewodowa, którą prowadzi się od masy przez czujkę alarmową do wejścia centrali. Jej głównym zadaniem jest przetwarzanie otrzymywanych sygnałów na sygnały elektryczne. Czujki alarmowe na liniach dozorowych różnią się między sobą, głównie sposobem realizacji wyjścia staniu naruszenia i stanu sabotażowego. W zdecydowanej większości przypadków stosuje się wyjścia przekaźnikowe stanu naruszenia (wyjścia bezpotencjałowe - relay). W takim przypadku rolę elementu wyjściowego pełnią styki miniaturowego przekaźnika, który jest galwanicznie odizolowany od pozostałych układów elektronicznych czujki alarmowej. W dostępnych na rynku produktach możemy również spotkać się z wyjściami tranzystorowymi OC (ang. Open Collector), w których rolę elementu wyjściowego spełnia tranzystor małej mocy z wyprowadzonym obwodem kolektora (emiter tranzystora połączony elektrycznie z dodatnim lub ujemnym biegunem zasilania czujki alarmowej). Choć tego typu wyjścia są zdecydowanie rzadziej spotykanie, to jednak spełnią praktycznie tę samą funkcję, co wyjścia przekaźnikowe czujek alarmowych.
W zależności od sposobu działania możemy wyróżnić dwa typy wyjść: NC (ang. Normally Closed) – wywołanie alarmu przez czujkę następuje po rozwarciu linii dozorowej, NO (ang. Normally Open) – wywołanie alarmu następuje po zwarciu linii dozorowej. Stan wyjścia czujki wywołany alarmem może być stały lub chwilowy. W przypadku wystąpienia kryterium alarmowego, czujki zmieniają swój stan wyjścia na kilka do kilkunastu sekund, po czym wracają do swojego stanu pierwotnego, czyli stanu czuwania. W bardziej zaawansowanych technicznie czujkach alarmowych, część analizy wykrywanych zdarzeń jest bezpośrednio realizowana przez czujkę. Tego typu rozwiązania posiadają na swoim wyposażeniu specjalny mikroprocesor oraz dwukierunkowe łącze szeregowe transmisji danych. W przypadku czujek alarmowych z wbudowanym mikroprocesorem, centrala instalacji alarmowej może w każdej chwili wymusić w czujce: odczyt stanu, włączenie lub wyłączenie stanu testowania, uruchomienie stanu autodiagnostyki, zwiększenie czułości czujki w celach serwisowych (możliwość identyfikacji przyczyny fałszywego alarmu) oraz odczyt rejestru pamięci czujki. Należy jednak dodać, że tego typu rozwiązania nadal, podobnie jak czujki adresowalne, należą do rzadko spotykanych, dlatego dalsza część artykułu będzie poświęcona rozwiązaniom powszechnie spotykanym.
W standardowych instalacjach analogowych, centrala alarmowa kontroluje stan linii dozorowych poprzez pomiar lub porównanie rezystancji, napięcia lub natężenia prądu. Ze względu na ilość rozróżnialnych stanów linii dozorowej, wejścia alarmowe central stosowanych w systemach sygnalizacji włamania i napadu, możemy podzielić na:
W zależności od sposobu reakcji centrali alarmowej na wykryte kryterium alarmu w linii dozorowej, możemy rozróżnić kilka typów wejść alarmowych:
Każda współczesna centrala alarmowa musi dokładnie określać moment wystąpienia sygnału alarmowego. Obecnie w centralach alarmowych korzysta się z kilku technik, pozwalających na skuteczne rozróżnianie sygnałów zakłócających od sygnału alarmu. Stosowane metody rozróżniania sygnałów: